Een cyclus gedichten die stuk voor stuk een antwoord zijn op het eerste gedicht: "Waarom ?". Waarom, gaat over de honderden ritten die wij maakten vanuit Melle omdat De Panne aan ons trok. De paradoxale gebondenheid met de ongebonden rust, de drukke stilte van de zeelaan, de wind die verhalen vertelt die hier langer mogen duren.

 

 

 

WAAROM ?

 

Waarom is hier echt hier

De rit is als een bedevaart

Hier nemen wij de Lijn

Om onze wensen te vervoeren

Gaan te voet om broodjes

Blijven plakken op een terras

Wandelen wij in de branding

Wijzen wij elkaar de rust

Van witte zeilen op het zeetapijt

Slome golven strelen het zand

Het laatste beetje stedelijkheid

Wordt zacht gewist in trage uren

Hier in De Panne is meer dan ginder

Hier mag alles langer duren

 

 

LE CHALUTIER

 

Dromend de dagen

uit verleden tijd

toen kunst ontstond

onder het plafondraam

 

Dromend de dagen

uit geschiedenisnontwaakt

in de stilte van het lege huis

dat alleen zijn ziel bewaart

 

Dromend de dagen

van de kunstenaar die

eenzaam lange uren leeft

in zijn eigen wereldbeeld

 

onvoorspelbaar de tijd die komt

zijn plannen zwijgt

berustend in het wachten

dromend de dagen

 

 

EEN LEGE SCHELP

 

Moeder schelp

ik heb je uit zee gekust

zand uit je gezogen

om mijn kasteel te bouwen

kalvend in de branding

tot een modderhoop

 

het gelach van lichtmatrozen

en hun deernen die

kralen dragen uit je schoot

verdampt op warme dagen

als het kwijnend schouwspel

dat in het getij ondergaat

 

zo lig jij nu aangespoeld

glanzend en vol zinnen

te wachten op een trappelpoot

of een natte snuffelneus

en je verhaal is kort

want je bent leeg van binnnen

 

 

KINDERJAREN IN DE PANNE

 

Geboren uit eeuwen sediment

beschermd door witte duinen

en niets vermoedend zwerven 

in de koele branding

 

Door noordenwind gestuwd

naar het binnenland verdrongen

om wijsheid te vergaren

tot later ontembaar overmoed

 

de draad soms losgewaaid

in liefdeloze stormen

en het gevecht voor voortbestaan

 

de overlevingsdrang

was groter dan de wijsheid

en het kind bleef leven

 

 

NANO NANINE

 

Boven je romantische plint

rijken je ronde vormen hemels

pronkt je slingertrap

naar de witte boogdeur

 

ik wil wel voor je zingen

het marbrietpleister strelen

en iedere baksteen kussen

van je sensuele gevels

 

Laat rust in mijn gemoed

kijk mij niet aan

met je speelse vensters

 

Vaak zal ik wandelend

gekweld voorbijgaan

aan je gestolde schoonheid

 

 

ZONNEWEELDE

 

Val d’Ante je naam herschreven

door geschiedenis

in zonneweelde herboren

zomerse vakantiehaven

 

Majestatisch in je vakwerk

met knipogende raampjes

verleidelijk Belle Epoque

in minzaam schitteren

 

Er zat oorlog

tussen je vredige muren

en de klank van wapens

 

een treurig zegelied

over troosteloze beemden

en té veel dode helden

 

 

WATERGODIN

 

Er was niets enkel de leegte ervoor

Zo afwezig was de gedachte

De zee spoelde aan en af uren na elkaar

Bleef de gedachte weg

 

Verankerd in het klamme zand

Als een woestijn van oude woorden

Die samen geen gedicht zijn

Gedachten schuimend in de branding

 

Tot jij verscheen als Venus uit je schelp

Van verschijning tot gedicht mij bracht

Met wiegende heupen aan en af kwam

Uit schuimend water een godin voor later